Το παρακάτω επιστολικό δελτάριο στάλθηκε από το μέτωπο στις 27 Μαρτίου του 1941. Αποστολέας ο Σπύρος Τζιμής και αποδέκτης η σύζυγός του στον Πολιχνίτο. Στο κείμενο διαβάζουμε ότι της στέλνει 300 δραχμές για να πάρει ρούχα και παπούτσια στα παιδιά για να κάνουν Πάσχα!
Από το αρχείο Πάνου Γιαννάκα
Να ζεις στο μέτωπο με τον κίνδυνο του απρόοπτου πάνω απ’ το κεφάλι σου κάθε λεπτό και η σκέψη σου οχι μονάχα να βρίσκεται συνέχεια στους δικούς σου (απόλυτα φυσιολογικό) αλλά να ταλανίζεται και για τα καθημερινά βιοποριστικά τους προβλήματα, τα οποία μπροστά στο υπέρτερο θέμα της ζωής και του θανάτου είναι λογικό να μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα.
Να νοιάζεσαι, όχι αν θα είσαι και συ κοντά τους τις μέρες του Πάσχα, αλλά να μη λείψουν από τα παιδιά σου τα απαραίτητα που θα τα βοηθήσουν να νοιώσουν καλύτερα τη χαρά των ημερών. Ναι, έτσι νοιώθει ο Πατέρας, ο κάθε πατέρας, αλλά ίσως ιδιαίτερα ο έλληνας πατέρας, μιας και οι δεσμοί στην ελληνική οικογένεια είναι σίγουρα πιο σφιχτοί.
Και το πιο αξιοθαύμαστο είναι η απάντηση στην ερώτηση “που τα βρήκε τα χρήματα;”. Η απάντηση όπως γράφεται στο δελτάριο: Κάθε μέρα η πατρίδα δίνει στους φαντάρους 2 τσιγάρα και ο Σπύρος δεν καπνίζει. Τα παίρνει όμως και τα πουλάει στους θεριακλήδες συναδέλφους του και σιγά – σιγά μαζεύει στο πουγκί του τον δικό του θησαυρό για να τον στείλει -αλήθεια με τί λαχτάρα και πόσα δάκρυα στα μάτια- στα παιδιά του.
Εικόνα ανθρωπιάς αξεπέραστης!!!
