Χτες το απόγευμα μια παρέα τουριστών περιδιάβαινε τους δρόμους του χωριού και τελικά κατέληξε στον Πλάτανο, όπου ζήτησαν φαγητό. Μπήκαν στο καφενείο και άρχισαν να ρωτάνε τί μπορούν να φάνε. Η κυρία Στέλλα (έχοντας συνηθίσει πια) άνοιγε κατσαρόλες για να δουν το περιεχόμενο, έδειχνε στο ψυγείο και η συνεννόηση έστω και δύσκολα προχωρούσε, όταν έγινε αντιληπτό ότι οι επισκέπτες ήταν Τούρκοι (ευτυχώς που έρχονται και αυτοί). Τότε κλήθηκε χωριανός μας με καταγωγή από τον Έβρο, που γνωρίζει τούρκικα, και η συνεννόηση προχώρησε όχι μόνο εύκολα αλλά και εγκάρδια. Ήταν ολοφάνερη η ευχάριστη έκπληξη και χαρά της κυρίας που πρωτοστατούσε στην παραγγελία όταν διαπίστωσε ότι υπήρχε άτομο που γνώριζε τη γλώσσα τους. Και φυσικά αυτό θα μεταφερθεί στον περίγυρό της όταν επιστρέψει στον τόπο της.
Γίνεται έτσι ολοφάνερο σήμερα πόσο δίκιο είχαν όσοι κατά τη διάρκεια του χειμώνα που πέρασε έκαναν μαθήματα τούρκικης γλώσσας.
