Θοδωρής Σιγεώργης (ή Μεϊμάρης)

Στο άρθρο μας “Μια σελίδα απ’ την Αντίσταση στη Βρίσα” αναφέραμε την καθοριστική συμβολή του Θοδωρή Μεϊμάρη στη φυγάδευση των Νεοζηλανδών στρατιωτών από το χωριό μας προς τον Τσεσμέ.

Δυο λόγια παραπάνω για τον αείμνηστο Θοδωρή.

Ο Θοδωρής ήταν ένας απ’ τους τέσσερις γιους του οικοδόμου Δημητρού Μεϊμάρη (οι άλλοι ήταν οι Στρατής, Γιώργος και Κώστας)  και όπως τα αδέλφια του ακολούθησε και αυτός το επάγγελμα του πατέρα. Όλοι οι Μεϊμάρηδες ήταν άνθρωποι της παρέας και του καλαμπουριού,  ο Θοδωρής όμως ξεχώριζε από τα αδέλφια του, ήταν πιο κοινωνικός και ασχολήθηκε ιδιαίτερα και με τα κοινά.

αρχείο του Δημήτρη Περρή

Διετέλεσε κοινοτικός σύμβουλος και η γνωριμία του με τον Μητροπολίτη (Ιάκωβο Β΄) από την εποχή που με τα αδέλφια του έχτιζαν τα κτίρια του συγκροτήματος της Αχλαδερής έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να αναλάβει υπεύθυνος της ανέγερσης του ξωκλησιού της Αγίας Κατερίνας, το οποίο μάλιστα σε συνεννόηση με τον ιερέα μεταφέρθηκε πιο κοντά στο δρόμο. Συγκέντρωσε χρήματα από ομογενείς του εξωτερικού και χωριανούς ανά την Ελλάδα και υπάρχει ακόμα η αναλυτική κατάσταση που τηρούσε με τις προσφορές που δέχονταν και τις πληρωμές που πραγματοποιούσε.

Ήταν φημισμένος για τη σωματική του ρώμη η οποία τον βοήθησε τόσο στη δουλειά του ως οικοδόμο όσο και στο φόρτωμα των βαρελιών με λάδι στα φορτηγά αυτοκίνητα .

Ο Θοδωρής δεν ευτύχησε να αποκτήσει παιδιά. Ευτύχησε όμως να απολαμβάνει την αγάπη των πολλών ανηψιών του τα οποία και υπεραγαπούσε. Παράλληλα ήταν ιδιαίτερα αγαπητός σ’ ολόκληρη την κοινωνία του χωριού η οποία τον εκτιμούσε παραπολύ.

Ας είναι αιώνια η μνήμη του.