Κάτω από τον Πλάτανο…

Η Βιβλιοθήκη Βρίσας ενημερώνει ότι σήμερα το απόγευμα δεν θα γίνουν τα μαθήματα μουσικής διότι εξαιτίας του χιονιού είναι αδύνατη η έξοδος του αυτοκινήτου του δασκάλου απ’ την Αγιάσο.

Από το μεσημέρι άρχισε να βρέχει σιγά -σιγά αλλά κατά διαστήματα η βροχή γίνεται χιόνι. Έτσι στα αυτοκίνητα επάνω να υπάρχει στρώση χιονιού και τα υψώματα γύρω στο χωριό να έχουν ασπρίσει διότι η ποσότητα (σε σχέση με προχτές) είναι πολύ μεγαλύτερη.

Το πιθανότερο είναι αυτή η ερμαφρόδιτη κατάσταση να στραφεί σε καθαρή βροχή αλλά όλα μπορεί να συμβούν!!!

Μια ακόμα θετική ανταπόκριση και συμμετοχή στην πρόσκληση που απηύθηναν η Βιβλιοθήκη Βρίσας και το περιοδικό “Αντίλαλος” για την κατάθεση ποιητικών δημιουργιών έχουμε από τον Α.Κ.

Κάτι πάει!

Κ.Α.

Και όπως πάει ,θα περάσει η μέρα θα χαμογελάσουμε. Η ανάγκη να αγαπήσουμε, να δακρύσουμε, να τραγουδήσουμε μας κρατά ζωντανούς.
Δος μου ένα πεταχτό φιλί στο στόμα και κράτα με στην επιφάνεια,
θέλω να σου πω, πόσο σε χρειάζομαι, αλλά ο εγωισμός μου με κρατά στη στεριά
του νησιού μου. Το καράβι σαλπάρει στη θάλασσα των ονείρων σου, έχοντας για τιμόνι τα πράσινα σου μάτια, έχοντας για προορισμό στεριές που δεν θα δούμε μαζί, αμμουδιές που κρύφτηκαν στο ολόγιομο φεγγάρι.

Μα η μέρα θα περάσει, η μορφή σου θα ξαναρθεί στα όνειρα μου, το σώμα σου θα ακουμπήσει στο ιδρωμένο στέρνο μου για να με παρηγορήσει. Ίσως εγώ να μην ήμουν έτοιμος να πορεύω μαζί σου, ίσως εσύ έψαχνες άλλη καρδιά να αγαπηθείς, μα το καλοκαίρι που έζησα μαζί σου, το ‘xω φυλαχτό για μια ολόκληρη ζωή

Σημερα το πρωι στο δρομο για Μυτιληνη και στο τμημα απο διασταυρωση Αχλαδερης μεχρι διασταυρωση Αμπελικου τα παγωμενα χιονια δεν επετρεπαν τα μικρα αυτοκινητα να προχωρησουν χωρις αλυσιδες. Απο κει και μετα καθως και ο δρομος της Καλλονης ηταν χωρις προβληματα. Πολλοι ανθρωποι ταλαιπωρηθηκαν αφου δεν υπηρχε καμια ενημερωση. Κριμα!

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΒΡΙΣΑΓΩΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ
Στις 24 Ιανουαρίου ημέρα Κυριακή , ο σύλλογός μας κόβει την πρωτοχρονιάτικη πίτα του στην αίθουσα των Αντισσαίων όπως και πέρυσι (Μοσχοπούλου 7-9 πλησίον του σταθμού του μετρό Κατεχακη ) . Επίσης θα πραγματοποιηθούν και εκλογές για την ανάδειξη νέας διοίκησης του Συλλόγου μας . Όσοι θέλουν να είναι υποψήφιοι να το δηλώσουν μέχρι την Παρασκευή 22 Ιανουαρίου στο τηλ 6974308135 . Η εκδήλωσή μας θα κλείσει με ουζάκι-κρασί και εκλεκτούς μεζέδες . Σας περιμένουμε όλους για ένα αξέχαστο Βρισαγώτικο μεσημεριανό!.
Το απερχόμενο ΔΣ

Η οικογένεια του Παναγιώτη Ψαλτήρα θα ήθελε να σας ενημερώσει ότι επιθυμεί αντί στεφάνων στη μνήμη του εκλιπόντος να δοθούν δωρεές στον Σύλλογο Βρισαγωτών Αθήνας.

Εδώ και μιάμιση περίπου ώρα (από τις 11.00 π.μ.) άρχισε να ρίχνει χιόνι και μέσα στο χωριό! Κατά διαστήματα οι νιφάδες ήταν καλές και πυκνές. Πάντως δεν υπάρχει περίπτωση να το στρώσει. Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες ύστερα από μιαμιση ώρα δεν υπάρχει πουθενά ίχνος χιονιού. Φυσικά στα γύρω υψώματα η κατάσταση θα είναι διαφορετική!

Να σημειώσουμε ότι το λιγοστό χιόνι που πέφτει οδήγησε στο κλείσιμο των σχολείων για δυο μέρες. Έτσι τα παιδιά μπορεί να μη δουν άσπρη μέρα με τα μάτια τους αλλά θα τη δουν με τη …ψυχή τους!

Κακοκαιρία, σκοτεινιά και νερόχιονο είναι το σκηνικό της σημερινής μέρας. Όταν η σταγόνα πέσει στο τζάμι δείχνει τα κρυσταλλάκια της. Λίγο έξω απ’ το χωριό οι νιφάδες ξεχωρίζουν ενώ στα γύρω υψώματα η καταχνιά υποδηλώνει ότι εκεί χιονίζει. Αυτά τουλάχιστον τώρα το πρωί.

Τη νύχτα που πέρασε στο βροχόμετρο συγκεντρώθηκαν ακόμα 22 χιλιοστά και έτσι πιάσαμε τις 11,5 ίντσες.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στην Αθανασία και στον Αθανάση

Με αφορμή το σχόλιο του Μιλτιάδη παραθέτουμε πληροφορίες για τον Αρσένιο Κόντο, αδελφό του προπάππου του γιατρού και ζωγράφου Στέλιου Γιαννάκου, ο οποίος σύμφωνα με τον Μιλτιάδη τον προίκισε με την καλλιτεχνική του δεινότητα.

Κατά κόσμον ονομαζόταν Απόστολος Κοντός του Στυλιανού και της Αμερσούδας. Η καταγωγή του ήταν από το χωριό Βρυσσί Μυ­τιλήνης. Το 1885 ήλθε στη σκήτη των Καυσοκαλυβίων και υποτάχθηκε στον Γέροντα Νικόδημο (+1907) της Καλύβης των Αγίων Πάντων, από τον οποίο έμαθε και την τέχνη της αγιογραφίας. Αργότερα όμως έμαθε το εργόχειρο της ξυλογλυπτικής, στην οποία σύντομα προόδευσε κατα­πληκτικά. Εκάρη μοναχός το 1887.

Τα ξυλογλυπτικά έργα του, με πολύπλοκες παραστάσεις, πολυπρόσωπα, λεπτότατα και αριστοτεχνικά τον έκαναν φημισμένο και μακριά από τον Άθωνα. Επί 15 χρόνια σκάλιζε περίτεχνα μία «Δευτέρα Παρουσία» και επί 10 χρόνια μια αριστουργηματική «Σταύρωση», που βρίσκεται στην Αμερική, και άλλη, που φυλάγεται στο συνοδικό της Μ. Λαύρας. Έργα του κοσμούν αίθουσες ανακτόρων. Η λεπτή του τέχνη είχε κάτι από τη λεπτότητα, υπομονή και ευγένεια της καθαρής καρδιάς του. Ο ηγούμενος του Παρακλήτου αρχιμανδρίτης Χερουβείμ, που τον συνάντησε το 1938, γράφει περί αυτού: «Η καλλιτεχνική του ψυχή ήταν αγιασμένη από την άσκηση. Την εργασία του την συνόδευε πάντοτε η νηστεία και η προσευχή. Στο πρόσωπό του έβλεπες τον άνθρωπο που ζούσε μόνο για τον Θεόν και τον υπηρετούσε με την λε­πτή, την λεπτοτάτη τέχνη του. Όταν τον εγνώρισα, ήταν περίπου εβδομήντα ετών. Καθόταν σταυροπόδι επάνω σ’ ένα μιντέρι. Γύρω του είχε σκορπισμένα τα εργαλεία. Στα χέρια κρατούσε ένα κομμάτι τσιμισίρι, ξύλο που συνήθως χρησιμοποιούν οι ξυλογλύπται. Τα μάτια του ήσαν φωτεινά, σαν μικρού παιδιού. Το λευκό του πρόσωπο χωρίς καμμία γεροντική ρυτίδα ακτινοβολούσε, ενώ η άσπρη του γενειάδα τον έκα­νε περισσότερο σεβάσμιο. Όλους όσοι είχαν την ευλογία από τον Θεό να τον γνωρίσουν, τους συνέπαιρνε. Τα σοφά του λόγια έβγαιναν από μία αγιασμένη καρδιά». Ο Γέρων Γαβριήλ Διονυσιάτης στο περίφημο Λαυσαϊκόν του αναφέρει περί αυτού: «Η σημερινή δόξα και του Αγίου Όρους καύχημα, είναι ο λαμπρός και περί την αρετήν θαυμαστός καλλιτέχνης Αρσένιος, γέρων ογδοηκοντούτης ήδη με παιδικήν χάριν και αγαθότητα». Ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός, που τον επισκέφθηκε με τον Νίκο Καζαντζάκη το 1914, γράφει στο ημερολόγιό του: «Πηγαίνομε έπειτα στον ξυλογλύπτη Αρσένιο που κάνε το εγκόλπιο των Καρύων, τη Δευτέρα Παρουσία. Αυτοδίδακτος άρχισε από μικρούς άξεστους σταυρούς. Δούλεψε 15 χρόνια τη Δευτέρα Παρουσία. Σε κάθε πρόσωπο έδωκε έκφραση. Στην όψη του έχει σταλαγμένο το φως της εργασίας. Στο μικρό του δωμάτιο όλα τα σύνεργα της τέχνης του. Το κοτσύφι του. Τρώει σμυρτιά απ’ το χέρι, κουκκί κισσού, ζυμάρι. Μια πίστη στον άνθρωπο».

Ο π. Αρσένιος μετά την κοίμηση του Γέροντός του Νικοδήμου και μία καταστρεπτική νεροποντή μετακινήθηκε στην Καλύβη της Ζωοδόχου Πηγής, όπου απέκτησε ευλογημένη κι ευλαβή τετραμελή συνοδεία. Η ζωή του Γέροντος Αρσενίου κύλησε όλη ήρεμη και ήσυχη. Αγάπησε την άσκηση, τη σιωπή, τη νήψη. Πάντοτε πριν να κοινωνήσει, αγρυπνούσε. Ζούσε αθόρυβα και ταπεινά. Η ψαλμωδία του και η ανάγνωσή του ήταν κατανυκτική. Φιλόπονος, φίλεργος, φιλότιμος πάντοτε, έφθανε να εργάζεται 14 ώρες την ημέρα. Σκυμμένος δίπλα σ’ ένα ανοιχτό πα­ράθυρο τεχνουργούσε τα ιερά και τα όσια.