Η Κατερίνα με σχόλιο της -με αφορμή την πρόσκληση της Βιβλιοθήκης για ενίσχυση του μουσικού κουμπαρά- προτείνει:
Προτείνω σε εκδηλώσεις μουσικές θεατρικές κ.τ.λ να υπάρχει ένα κουτί, ένας μικρός κουμπαράς που να συγκεντρώνει χρήματα από αυτούς που προσέρχονται. Είναι πιο εύκολο να δώσει κάποιος 5 ή 10€ από μεγάλες προσφορές , και… φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι. Όχι σαν εισιτήριο ούτε υποχρεωτικά, εθελοντικά και με δηλωμένο τον σκοπό από τους διοργανωτές.
Τα παρακάτω αποτελούν προσωπική μου απάντηση και όχι του ΔΣ της Βιβλιοθήκης.
Είναι συνηθισμένος αυτός ο τρόπος για την ενίσχυση διάφορων φορέων. Έχει πλεονεκτήματα αλλά και μειονεκτήματα. Ο καθένας κατά την κρίση του. Θεωρώ ότι, στις μέρες μας, δεν είναι εύκολο να προσφέρει ο καθένας 5 ή 10€, αλλά το κάνει επειδή ντρέπεται, ιδιαίτερα αν το κουτί το επιβλέπουν άγρυπνα μάτια. Όποιος πράγματι μπορεί να δώσει τα 5-10€ τίποτα δεν τον εμποδίζει να ανταποκριθεί στην πρόσκληση της Βιβλιοθήκης και να προσφέρει επώνυμα αυτό το ποσό, οπότε υπάρχει και μεγαλύτερη διαφάνεια.
Η πρόσκληση όμως της Βιβλιοθήκης γίνεται προς όλους, επομένως και προς αυτούς που μπορούν να δώσουν μεγαλύτερα ή πολύ μεγαλύτερα ποσά. Το πόσα μπορεί να προσφέρει κάποιος το ξέρει μόνο ό ίδιος και οι κρίσεις των τρίτων αποτελούν απλά κουτσομπουλιά. Η πρόσκληση λέει: γίνεται αυτό το έργο με τα αποτελέσματα που είναι εμφανή και μετρήσιμα. Όποιος το θεωρεί σημαντικό να συνεχιστεί και μπορεί, ανάλογα με τις δυνατότητες και τις προτεραιότητες του, να το ενισχύσει, ας το πράξει. Εξάλλου η όλη παρουσία και δραστηριοποίηση της Βιβλιοθήκης στηρίζεται στην αποδοχή του έργου της από την τοπική κοινωνία. Αν συρρικνωθεί η στήριξη είναι φυσιολογικό επακόλουθο ότι θα συρρικνωθούν και οι δραστηριότητες της. Γι αυτό λέμε και ισχυριζόμαστε ότι η Βιβλιοθήκη είναι δημιούργημα και κτήμα της ευρύτερης τοπικής κοινωνίας και μόνο αυτή η κοινωνία μπορεί να καυχιέται γι αυτήν. Κανένα μεμονωμένο άτομο.