Κατά τη διάρκεια της κατοχής είναι γνωστό ότι γινόταν λαθρεμπόριο λαδιού με αντάλλαγμα σιτάρι και άλλα δημητριακά. Η συνηθισμένη κατεύθυνση ήταν προς την Αμουλιανή, ένα νησάκι κοντά στο Άγιο Όρος. Το φορτίο μεταφέρονταν με μικρά ή λίγο μεγαλύτερα πλεούμενα που συνήθως κινούνταν με τα πανιά ή και με τα κουπιά. Ο κίνδυνος του εγχειρήματος ήταν μεγάλος και προέρχονταν τόσο απ’ τις καιρικές συνθήκες όσο και ιδιαίτερα απ’ τα περιπολικά των Γερμανών.
Τέτοιες περιπτώσεις μου διηγήθηκε και παρουσιάζω ο Δημήτρης Περής (Τρύφωνας):
1. Οι έμποροι Καραμάνος και Γεωργής είχαν 40 βαρέλια λάδι στην αποθήκη του Γεωργή στα Βατερά (εκεί όπου τώρα είναι η ψησταριά του Κ. Καραΐσκου) για να τα φορτώσουν στο καΐκι. Έμαθαν όμως ότι τους είχε πάρει είδηση ο επικεφαλής του γερμανικού κλιμακίου στη Σκάλα Πολιχνίτου, ο γνωστός Ερρίκος, και θα κατέβαινε για να τα δεσμεύσει. Έστειλαν λοιπόν τη νύχτα οι έμποροι τους Δημήτρη Περή, Στρούμπα Αποστόλη και Καρέτα Σταύρο να βγάλουν τα βαρέλια και να τα κρύψουν μέσα στην αμμουδιά. Επίσης ειδοποίησαν τον βοσκό Γιάννη Αγιαπαρασκευώτη, που είχε τα πρόβατα στο Λειμωνάρι να ανεβάσει τα πρόβατα και να κάνει μερικές βόλτες πάνω στην αμμουδιά για να σβηστούν τα ίχνη. Πράγμα που έγινε. Το πρωί ο Ερρίκος κατέβηκε στα Βατερά, φώναξε τον Σταύρο Καρέτα που είχε μπαχτσέ εκεί, και αφού δε βρήκε τα βαρέλια στην αποθήκη σύμφωνα με τις πληροφορίες που είχε, του έδωσε μια μπετόβεργα και του είπε να τη χώνει μέσα στην άμμο παρακολουθώντας αυτός τον ήχο που έκανε. Έτσι εντόπισε τη θέση των βαρελιών. Στη συνέχεια ειδοποίησε να έρθει καΐκι και με τον Καρέτα ειδοποίησε στο χωριό τον Πρόεδρο της Κοινότητας (μάλλον Γ. Πολυχρόνης) να στείλει 7-8 άτομα για τη φόρτωση. Στο τέλος της φόρτωσης ο Ερρίκος άφησε ένα βαρέλι λάδι για να το μοιραστούν οι εργάτες!
2. Οι έμποροι Γιάννης και Γιώργος Γεωργέλλης είχαν τρεις τόνους περίπου λάδι στο Λειμωνάρι για να τους φορτώσουν σε καΐκι. Εκεί όμως βρέθηκε ο γερμανός επικεφαλής του κλιμακίου στο Πλωμάρι είτε κατά τύχη είτε ύστερα από κάρφωμα. Αυτός ήταν κρυμμένος μέσα στα πουρνάρια πάνω στο ύψωμα του Αη Γιάννη του Καλυβίτη και παρακολουθούσε το φόρτωμα χωρίς να επεμβαίνει. Όταν τέλειωσε το φόρτωμα και ξεκίνησε το πλεούμενο άρχισε να βάλει με το αυτόματο όπλο του εναντίον του αναγκάζοντας το να επιστρέψει στην παραλία ενώ οι εργάτες που το φόρτωναν Δ. Περής, Ν. Τσακίρης, Δ. Τουλαδέλλης και Θ. Βερβάτης το είχαν βάλει στα πόδια νομίζοντας ότι πυροβολούσε αυτούς. Όταν το καΐκι επέστρεψε στην ακτή κατέβηκε ο Γερμανός, επιβιβάστηκε σ’ αυτό και το οδήγησε στο Πλωμάρι όπου και ξεφόρτωσε τα λάδια.
3. Οι έμποροι Γιωργής, Καραμάνος και Μπαχαράκης είχαν κανονίσει ένα βράδυ να φορτώσουν λάδια στα Βατερά. Εκεί βρίσκονταν ο τελευταίος και 2-3 μικροί σε ηλικία εργάτες (ανάμεσά τους ο Δ. Περής) για το φόρτωμα. Έφτασαν όμως 3 χωριανοί μας οι οποίοι άρχισαν να ζητάνε εκβιαστικά από τον καπετάνιο “το τραμπούκο” για να επιτρέψουν το φόρτωμα. Αφού είδε κι απόειδε ο καπετάνιος ότι δεν έφευγαν και η ώρα περνούσε και θα ξημέρωνε, έστειλαν τον Περή να ειδοποιήσει τους άλλους εμπόρους στο χωριό. Αυτός τρέχοντας, ξυπόλητος στο χωματόδρομο έφτασε στο σπίτι του Γιωργή και του είπε τα καθέκαστα. Τότε αυτός ετοίμασε τη φοράδα που είχε, έβαλε και τον Περή στα καπούλια και ¨πετώντας” έφτασε στο καΐκι, όπου έσπρωξε τους εκβιαστές (ήταν πολύ εύσωμος) και έτσι πραγματοποιήθηκε το φόρτωμα κανονικά.
Σημ. “τραμπούκο” έλεγαν το ποσό που εκβιαστικά ζητούσαν κάποιοι για να επιτρέψουν να γίνει μια δουλειά. Κάτι ανάλογο με τους σύγχρονους νονούς της νύχτας
κ σημερα ΚΑΤΟΧΗ ΕΧΟΥΜΕ
ΟΙ ΔΟΥΛΙΕΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ.
ΕΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ