Τις περασμένες δεκαετίες η γιορτή των τριών Ιεραρχών στις 30 Ιανουαρίου ήταν συγχρόνως και η γιορτή της Εκπαίδευσης. Η ουσιαστική γιορτή για την προώθηση και ανάπτυξη της Εκπαίδευσης. Έτσι είχε ξεκινήσει από τα χρόνια της τουρκοκρατίας οπότε η τοπική κοινωνία αναλάμβανε όλα τα έξοδα για τη μόρφωση των παιδιών. Φυσικά και την πληρωμή των δασκάλων.
Ομιλητής ο δάσκαλος Γ. Ταξείδης και δεξιά (κάτω) ο συνταξιούχος τότε δάσκαλος Παπάνης
Τότε την ημέρα της γιορτής των τριών Ιεραρχών οι μαθητές του σχολείου με την εικόνα των αγίων επικεφαλής της πομπής πήγαιναν στη γεμάτη από κόσμο εκκλησία. Στο τέλος της λειτουργίας γινόταν επιμνημόσυνη δέηση (όπως και τώρα) στη μνήμη των ευεργετών του σχολείου και στη συνέχεια η πομπό των μαθητών αλλά και του εκκλησιάσματος ακολουθώντας την αντίθετη πορεία πήγαιναν στο σχολείο, όπου μοιράζονταν τα κόλυβα και περιάγετο δίσκος στον οποίο οι παρευρισκόμενοι έρριχναν τον οβολόν τους υπέρ του σχολείου. Ακολουθούσε ομιλία π’ τον διευθυντή του σχολείου και στη συνέχεια ποιήματα και θεατρικά έργα από τους μαθητές.
Σιγά σιγά με την ανάληψη τωνβασικών εξόδων από την πολιτεία καταργήθηκε η περιφορά του δίσκου αλλά η γιορτή εξακολουθούσε να γίνεται με κάθε επισημότητα. Αυτό γίνεται φανερό από το σκηνικό της φωτογραφίας (αρχείο Μ. Ταξείδη) από την εκδήλωση του 1960. Στον τοίχο η εικόνα των αγίων πλαισιωμένη απ’ τα ονόματα των ευεργετών και των δωρητών του σχολείου.
