Από τις σημειώσεις του γιατρού (και προέδρου του χωριού) Γιάννη Νικολαΐδη πληροφορούμαστε πώς ο κοινοτάρχης Γιάννης Λαμπρινός στις αρχές της δεκαετίας του 1850 έσωσε το χωριό από τις λεηλασίες. Διαβάζουμε:
“Αναλαβών τα καθήκοντά του είχε εις την υπηρεσίαν του έναν Τούρκο παλλικαράν αφοσιωμένον εις αυτόν και όταν τα περγιάκια (στρατιώται) δια τον πόλεμον της Κριμαίας, προ της αναχωρήσεώς των, εισήρχοντο εις τα χωριά και τα λεηλατούσαν, και επληροφορήθη ότι τέτοια περγιάκια επρόκειτο να έρθουν και εις την Βρησάν ο Τούρκος είπεν εις τον Γιάνναρον (τον κοινοτάρχη): Εγώ δεν θα τους αφήσω να εισέλθουν!
Έξωθεν του χωρίου, κάτω από βελανιδιές -όπου σήμερον το Ηρώον- έστρωσε κιλίμια, έφερε κανάτια με νερό, γλυκίσματα, φαγητά, ψημένα αρνιά και όταν τα περγιάκια κατήρχοντο από τον Πολιχνίτο τα σταμάτησε και λέγει προτείνων το στήθος του:”Σκοτώσατε εμένα πρώτα. Η Βρησά είναι ένα καλό και φιλόξενο χωριό και εις ένδειξιν ιδού τί σας έχουν ετοιμάσει κλπ. Τα περγιάκια έφαγαν και έφυγαν!”
(απόσπασμα από το βιβλίο “η συμβολή της Λέσβου εις τον αγώνα της εθνεγερσίας” Γ. Βαλέτα
Δημοσιευσεις σαν αυτη ειναι πραγματη ιστορικες και χρειαζονται να δημοσιευονται ποιο συχνα .σημερα ευχαριστηθικα .τις προηγουμενες μερες ολο μηζερια και μουρμουρα διαβαζα