Συμμετοχή στην ποιητική πρόσκληση

ΑΝΑΠΑΙΣΤΟΣ

Γιώργος Μάριου Σταυρινός

 

Ώρα μεσημέρι , ώρα βουβή ,
και τώρα βράδυ , στις ψυχές μου και στον κόσμο .
Στέκει άκαμπτο ,
περιγελά τους ζωντανούς ,με τη γαλήνη των μη ζώντων.

«Μνήμα πεσόντων ειρήνης» ο κομμός της μαρτυρά,
γελά το φεγγάρι με των αβίων τη μοιρολατρεία ,
όντων που βλέπουν μόνον κάτω.

Άνθρωποι λέγονται,
του ουρανού τη φουρτούνα σε βιβλία μαθαίνουν,
Αναξιοκρατική αξιοκρατία θέτουν ,
ώστε να ερμηνεύσουν το πλαστό μυστήριο της ζωής τους.

Πολίτευμα , η συντονισμένη ακινησία κατά της πολιτείας ,
αξιότερος ο σφαλλέστερος ,
τιμιώτερος ο υπογράφων την , δια την πολιτείαν, διαθήκη

Το ρυάκι ρει .
Η φύσις φύει .
Αγνοώντας το φαύλο βάσανο της αεικινησίας τους ,
συνεχίζει το υπολειπόμενο δράμα.

«Απόγονοι απογόνων , θλίψη της ευμένειας μου ,
γενεές ολάκερες , σκιές της ύπαρξης μου .
Σα δε φαντάζεστε τη θλίψη των αιθέρων!
Σα δε θωράτε το κλάμα των αμνών!»

Η τραγωδία των σατύρων χώρο ιερό αναζητά ,
η βάρβιτος του ραψωδού των , σφάξιμο , χορτάρι , τον μητρικό μαστό ανακαλεί ,
που με αίμα ,πόνο και καημό άφησε απ ’ τα χείλη της να πάρουν,
καλοντυμένοι ελίτ , της κλασματικής απόσταξης τσιμπούρια.

 

 

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail
Δημοσιεύθηκε στην Ειδήσεις. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.